رمان‏هاي پيوسته
شخصيت‏هايي همچون شرلوك‏هومز، جيمزباند، پري‏ميسن و غيره را كه كاملا رشد خود را كرده‏اند و ديگر نبايد تغيير كنند، شخصيت‏هاي پيوسته (سريالي) مي‏نامند. اگر شخصيت‏هاي پيوسته بر حسب ضرورت ماجراي داستان تغيير كنند، ارزش قهرماني آنها كم مي‏شود. و چون تبديل به افراد عادي مي‏شوند، ديگر باور كردني نيستند. شخصيت‏هاي پيوسته بايد كاملا برتر از آدم‏هاي معمولي باشند. برخي از ويژگي‏هاي كلي شخصيت‏هاي پيوسته از اين قرار است:

1- شخصيت‏هاي پيوسته بايد طرفدار هدفي كه معمولاً همه آن را خوب مي‏دانند باشند. حتي نقايص فردي آنها هم به نحوي شخصيتشان را كامل‏تر مي‏كند. ممكن است آنها مشروب‏خوار، عياش، معتاد و داراي سوابق جنايي هم باشند اما نبايد به لحاظ اجتماعي نقصي غيرقابل قبول داشته باشند. (مثلا با بچه‏هايشان بدرفتاري كنند يا زن‏هاي شان را كتك بزنند و غيره.) هدف والاي آنها همه چيز را جبران و قهرماني آنها را تثبيت مي‏كند.

2- انگيزه گذشته آنها بايد محدود باشد. بدين معني كه در زندگي گذشته قهرمان‏ها (مرد يا زن) بايد حداكثر يك اتفاق مصيبت‏بار (مثلا قتل وحشيانه يكي از اعضاي خانواده يا نامزد آنها) بيشتر رخ نداده باشد. و همان باعث شود تا آنها به تعقيب جنايتكاران بپردازند. نويسنده بايد اين سابقه مصيب‏بار را فقط در يك صفحه از رمانش تشريح كند.

3- صحنه حوادث اختياري است. قهرمان‏هاي دولتي مي‏توانند دائم السفر باشند. اما كارآگاه‏هاي خصوصي اگر هم مسافرت كنند بايد هميشه به موطن خود بازگردند. و كلا بايد دستياري داشته باشند كه به نيابت از طرف آنها سفر كند. ماموران پليس بايد هميشه براي مسافرت از مقامات بالا كسب اجازه كنند و صورت مخارج سفرشان را گزارش كنند.

4- رمان بايد تركيبي از سه بخش شكست و پيروزي باشد. الف: اين بخش بايد چهار شكست و براي دستگرمي، يك پيروزي را تصوير كند. ب: در اين بخش قهرمان سه بار به طور جدي شكست مي‏خورد و يك بار پيروزي‏اش صرفاً روايت مي‏شود. ج: و در بخش پاياني قهرمان شكست مي‏خورد و پيروزي وي غيرممكن به نظر مي‏رسد، اما به نحو بسيار حيرت‏انگيزي شكست وي به پيروزي درخشاني تبديل مي‏شود.

قهرمان (زن يا مرد) رمان‏هاي پيوسته هرگز نبايد بميرد يا چاق شود. چرا كه قرن‏هاست سليقه عمومي در اين مورد تغيير نكرده است. حتي آرتركنان دوبل نيز مجبور شد به خاطر عصبانيت خوانندگانش، ابر قهرمان خود شرلوك‏هومز را دوباره زنده كند. اگر شخصيت پيوسته بميرد، رمان‏هاي پيوسته نيز خاتمه پيدا مي‏كنند. اما اگر نويسنده اصلي رمان‏هاي پيوسته دارفاني را وداع گويد، ولي رمان‏هاي پيوسته او هنوز بين مردم محبوبيت داشته باشد، نويسنده‏هاي ديگر شخصيت پيوسته او را دوباره زنده مي‏كنند.
نويسنده وارث ميراث عظيمي از نوشته‏هاست. اينك قرن‏هاست كه نويسندگان، آثار ادبي- آن هم در هر شكلي و در باب هر موضوعي- خلق مي‏كنند. آنها منبع بي‏حد و حصري از محتواها، شخصيت‏ها، موقعيت‏ها و داستان‏ها را در اختيار نويسندگان گذاشته‏اند.96- بداعت صد درصد، غيرممكن است
نويسنده نبايد جد وجهد كند تا اثرش بديع باشد، چون اين كار غيرممكن است. همه نوشته‏ها را قبلاً نوشته‏اند.
نويسنده وارث ميراث عظيمي از نوشته‏هاست. اينك قرن‏هاست كه نويسندگان، آثار ادبي- آن هم در هر شكلي و در باب هر موضوعي- خلق مي‏كنند. آنها منبع بي‏حد و حصري از محتواها، شخصيت‏ها، موقعيت‏ها و داستان‏ها را در اختيار نويسندگان گذاشته‏اند. و استفاده از آنها كاري غير اخلاقي يا نادرست نيست. فقط نبايد رونويسي كرد. اما مي‏توان از مصالح جذاب آثار در تركيب‏ها يا در دوران ديگري استفاده كرد، جنس آنها را تغيير داد (از زن به مرد و بالعكس) و آثار نويسندگان مختلف را با هم در آميخت.
فكر‏ها، خط‏هاي داستاني، شخصيت‏ها، موقعيت‏ها و فنون داستان جزو اموال عمومي است. به همين دليل هم نمي‏توان حق طبع افكار تجريدي را پرداخت. در غير اين‏صورت ديگر هيچ شبكه تلويزيوني و ناشري وجود نخواهد داشت.
اگر مصالحي براي نوشتن در اختيار نداريد، به كتابخانه برويد و داستان‏هاي مجلات و كتاب‏هاي مختلف را مرور كنيد. خلاصه رمان‏هاي مشهور و خلاصه طرح نمايشنامه‏ها و حتي خلاصه داستان فيلم‏هاي قديمي را بخوانيد. اين كار غيراخلاقي نيست. ويليام شكسپير ، هنري فيلدينگ ، هنري جيمز، جورج برناردشو و اونوره دو بالزاك نيز از فكرها، داستان‏ها، طرح‏ها، شخصيت‏ها و مفاهيم گذشتگان استفاده كرده‏اند.
اين كار سرقت ادبي يا انتحال نيست. اين كار حتي اخذ و اقتباس موذيانه هم نيست. بلكه استفاده از ميراث ادبي است. چه بسا دير يا زود ديگران نيز از آثار و ميراث ادبي شما استفاده كنند. 

منبع: تبيان